Op een avond togen wij naar hen toe. Jan was de op de feestavond gemaakte afspraak echter vergeten, maar dat maakte niet uit.
Jan (75) en Wilhelmien (73) zijn 46 jaar getrouwd. Ze hebben elkaar leren kennen op een intersportdag van de JBTB (Jonge boeren en tuinderbond) in Didam. Wilhelmien heeft tot haar huwelijk in Wehl gewoond. Tot 10 jaar terug hebben zij altijd gewoond aan groot Rome in Herveld.(heel duidelijk werd gezegd: géén klein Rome)

Groot Rome.

In 1947 brandde de boerderij af en er werd een nieuwe woning met schuren gebouwd. Tot 1988 hebben Jan zijn ouders bij hen ingewoond. Ze kregen drie kinderen: Ijanne, Frans en Gerard. Ze hebben vier kleinkinderen en vertellen vol trots over hen.

Ze hadden een gemengd bedrijf: akkerbouw, fruitteelt en varkens en koeien. Na de ruilverkaveling in begin ‘70 bleven alleen de koeien over en de akkerbouwtak. Er kwamen allerlei verhalen naar boven over die tijd. Harrie en ik konden ons nog herinneren dat we in die tijd voor loonbedrijf Ot de Boldrik bij hem werkten. Frans Peters van de bedrijfsverzorging heeft er heel veel gewerkt. Midden zeventiger jaren stopten ze met melken. Daarna bleef de akkerbouwtak over tot eind jaren 80. Allerlei mooie oude foto’s worden ons getoond.

Midden zestiger jaren begint Jan te kwakkelen. Hij krijgt dan een zware hersenbloeding. Zijn schedel wordt gelicht en hij wordt twee maanden in coma gehouden. Jan herstelt daar aardig goed van.
In juli ’79 gaat Jan naar Houston, Amerika voor een open hart operatie. Dit was destijds nog niet mogelijk in Nederland. Ook daar herstelt Jan goed van. 10 jaar geleden verhuizen ze naar een prachtige woning aan de st. Willibrordusstraat.

Jan aan de gavel. Noeste arbeid met de romantiek van toen.

In 1998 krijgt Jan wederom een hartaanval en wederom herstelt hij daar goed van.
In 2004 krijgt Wilhelmien een tweede nieuwe schouderprothese. Jan voelt zich dan al niet lekker en na controle blijkt dat hij dikke darm kanker heeft met uitzaaiingen en met het ergste rekening moet houden. Velen van ons zullen zich de jaarvergadering van de club herinneren waarin Jan dit verteld en zijn tractoren en machines te koop aanbiedt. Jan ondergaat een chemokuur met een infuus en wordt daar heel erg ziek van. Hij leed daardoor zelfs aan ondervoeding en oedeem. Daarna kreeg hij chemotabletten. Inmiddels is hij met de 27 kuur bezig!!! Op dit moment is het stabiel en Jan voelt zich beter dan drie jaar geleden.

Twee jaar geleden voltrekt zich voor hen een groot drama. Oudste dochter Ijanne krijgt een zwaar auto-ongeluk en zij houdt er een dwarslaesie aan over. Zij kan alleen haar hoofd bewegen en haar handen een klein beetje. Ze heeft geen kracht in haar handen. Een halve long werkt ook nog maar en Ijanne ligt continue aan de beademing. Na een uiterst moeilijke periode begint zij nu weer moed te krijgen. Ze is echter uiterst zwak. Ze kan b.v. met haar hoofd de telefoon bedienen. Door op verschillende fluitjes te blazen kan zij een nummer kiezen.

Jan met zijn dochtertje Ljanne aan het stuur en het "hundje" er ook op

Dit doet ze niet al te veel omdat een nummer kiezen haar heel inspanning kost met haar halve long. Ijanne woont op dit moment in het Dorp, maar ze hoopt een keer terug te kunnen naar haar eigen huis. (met veel externe hulp)
De toestand van Ijanne heeft Jan en Wilhelmien zwaar aangegrepen en ze vinden het nog steeds moeilijk te accepteren. Elke avond als Ijanne geen bezoek krijgt gaan zij naar haar toe. Elke keer als zij naar toe rijden vragen ze zich af hoe ze deze dag zal zijn. Het is een leven vol zorgen. Ijanne is wel opgeruimd en ze gaan er met plezier naar toe. We krijgen foto’s van Ijanne te zien en we vinden haar er goed uitzien.
Ijanne krijgt nog steeds veel bezoek. Haar voormalige werkgever Makro komt elke maand.

Jan is van de beginjaren af aan lid van de club. Bij goede dagen kan hij de moed en energie opbrengen om deel te nemen aan een rit. Veel trekt Jan dan op met zijn ex-schoonzoon Theo Zeegers en samen gaan ze dan met de tractoren (een Kramer en een Landini gloeikop) op pad. Jan heeft ook nog een tijdje een Unimog gehad.

Jan vindt de club prima draaien en beiden vinden de boekjes altijd heel mooi om te lezen. Ijanne is in de beginjaren ook nog lid geweest van de club. Wel zegt Jan veel mensen niet te kennen.

Jan met zijn karakterestieke houding op de (nog ongerestaureerde) Landini

Jan en Wilhelmien geven aan tevreden op hun leven terug te kijken.
Harrie vraagt hoe ze de toekomst zien. Ze zeggen beiden dat ze goede moed houden, hoe moeilijk het soms ook is. Volgens de doktoren is opgewektheid ook goed voor het herstel van een mens. Ze geven elkaar veel vrijheid in doen en laten en vinden dat beiden heel prettig.

Voor we naar huis gaan laat Jan ons nog zijn beide tractoren zien die in een paardenschuurtje staan.

De Landini in winterslaap.

Jan en Wilhelmien. We willen jullie hartelijk danken voor jullie gastvrijheid en open verhalen. Ze waren indringend en indrukwekkend. Ook jullie moed en opgewektheid was indrukwekkend. We wensen jullie drieën heel veel sterkte en kracht en we hopen dat jullie nog lang in ons mogen blijven.

Bedankt dat we jullie mochten interviewen.
Het ga jullie goed.

Jan en Willemien Giesen