SCHIJNWERPER OP.... Familie Schmitjes

Voor de tweede keer hebben we een clublid gevraagd onze vragenlijst in te willen vullen. Deze keer hebben we Henk Schmitjes uit Groesbeek gevraagd. Ondanks dat hij in het najaar vrij druk was, wilde hij toch graag de lijst invullen. Henk en Annemiek wonen vrij ver weg, maar nemen toch regelmatig deel aan onze activiteiten. Henk heeft ook enkele jaren geleden bij het logeerweekend in Kranenburg, de tourtocht uit gezet.


Henk en Annemiek ontvingen mij zeer gastvrij met koffie en zelfs gebak. De mapjes met foto’s lagen al klaar. Allerlei verhalen kwamen naar voren. Henk en Annemiek zijn fanatieke liefhebbers en verzamelaars. De woonkamer en ook gang staat vol met antiek maar ook allerlei prachtige miniaturen zoals tractoren, vrachtwagens, personenauto’s en grondverzetmachines. Ook had hij een mooie reeks miniatuur volkswagenbusjes. Na de foto’s en miniaturen uitgebreid bekeken te hebben wilde ik uiteraard de schuur zien. Daar stond Henk zijn trots, de mooie Kramer. Duidelijk was te zien dat Henk een echte liefhebber is die daar in gesteund wordt door Annemiek. Na wat foto’s gemaakt te hebben en weer lekker gezellig gekletst te hebben, ben ik tevreden naar huis gegaan.
Henk en Annemiek. Hartelijk dank voor het mooie invullen van de vragenlijst en jullie spontane medewerking en gastvrijheid.

Wie zijn wij:

Ik ben Henk Smitjes, geboren en getogen in Millingen a/d Rijn
Al meer dan 25 jaar getrouwd met Annemiek, (mijn grote steun en toeverlaat) en vader van Robert, 24 jr. en Evelien, 21 jr. Nu ruim 20 jr. woonachtig in het mooie Groesbeek.
Ik ben meer dan 30 jr. beroepchauffeur geweest, vaak wekenlang van huis, wat vaak moeilijk was voor Annemiek. Zij regelde alles thuis. Van financiële zaken tot opvoeding van de kinderen en ouderavonden en nog veel meer, maar altijd alleen.
Ik ben toen ook overal geweest. Heel Europa, Oost-Europa tot ver in Rusland toe, het Midden-Oosten, ook Iran, Irak, Afghanistan en Noord–Afrika. Vaak 1 of 2 dagen thuis, en dan weer weg.
Tot Annemiek op een gegeven moment al mijn koffers en tassen met kleding naar mijn baas bracht, met de boodschap dat ik maar helemaal daar moest blijven wonen.
Van toen af aan ben ik meestal toch het weekend thuis geweest, en ben ik toch langzaam met een hobby begonnen. Eerst met oude auto’s zoals Volvo katterug, Volvo Amazone en de 140 serie. Daarna kwam ook de eerste tractor: Een Deutz D40. Ik ben toch bij de hobby met tractoren gebleven, zonder spijt!

Wat is je belangrijkste laatste nieuws.

Mijn belangrijkste nieuws van de laatste tijd is dat we hier in het Groesbeekse, eindelijk een clubje met tractor hobbyvrienden hebben!
Met ongeveer 15 mensen gaan we vaak samen rondrijden en elkaar helpen met repareren. We hebben al een evenement gehad en zelfs afgelopen november een eerste feestavond, dat voor mij mooi kort bij is. Ik kan het met de fiets af.

Maar ondanks dat, blijft mijn hart kloppen voor “de Ewijkse Brug”. Ik zal ik deze club nooit verlaten! Maar het allerbelangrijkste nieuws is toch dat mijn moeder, 80 jr oud, na een hersenbloeding, volledig verlamd was en niet kon praten, nu zeer goed geneest en bijna weer de oude is.

Fam Schmitjes 19 01 08 006

Henk Schmitjes, trots bij zijn Kramer KL200

Jullie favoriete tijdverdrijf?

Dat maakt niet zoveel uit, als ik maar bezig ben. Ik repareer graag, alles van fiets tot stofzuiger, auto’s, bromfietsen en tractoren. Als iets niet meteen lukt, kan ik het gerust met eindeloos geduld tien keer uit elkaar halen en weer opbouwen tot het goed is.
Ik lees ook wel, of maak bij mooi weer een ritje met de tractor. Rommelmarkten afstruinen, een ruilbeurs of een show. (Ook van auto’s e.d. bezoeken).

De mooiste plek in jullie omgeving?

Het is hier in het Groesbeeks overal mooi met zijn heuvels, dalen en bossen en polders. (Denk maar eens aan ons kampeerweekend in Kranenburg) Ik kan eigenlijk niet zeggen wat nou het mooiste plekje is.

Wij verzamelen:

Ten eerste alles wat met Kramer te maken heeft, maar ook modellen, en alles wat oud of antiek is. Van meubels tot klein spul, gebruiksvoorwerpen en niet te vergeten, oude bakelieten platen voor onze pathofoon.

Fam Schmitjes 19 01 08 001

Een blik in de miniaturenkast.

Wat is jullie mooiste machine?

Ik vind eigenlijk alles wel mooi, een Buldog of Hanomag, maar ook de kleine tractoren van vaak al vergeten merken. Het allermooist vind ik de grote Volvo van ons eigen clublid van Straaten.
Ik kan er uren lang naar kijken en luisteren. Zeer indrukwekkend.
Dat komt, denk ik, omdat mijn hart toch klopt voor Volvo.
Ik heb altijd Volvo luxe auto’s gehad, oldtimers, en nu nog steeds een 760 GLF van 21 jr. oud. Ik ben met Volvo vrachtwagens, de halve wereld rondgereden, zonder problemen.

Welke machine/trekker zou je graag nog willen hebben?

Weet ik eigenlijk niet, een grote Kramer, liefst een van de laatste series, of een mooie Volvo die niet te groot is, vanwege plaatsgebrek.
Als het financieel haalbaar is, zou mijn voorkeur, denk ik, toch uitgaan voor een Volvo.

Familie Schmitjes 18 04 01 005

Toch is dit ook al heel mooi.

Wat is je beste aankoop?

Dit is, denk ik, toch mijn Kramer KL200. Ik heb een Deutz D40 als eerste gehad. Toen een mc Cormick D217 (hoge uitvoering), en toen mijn Kramer KL200.
Daarna een Kramer KL11 en toen een Deutz F2L612 en tussendoor nog een Japans Isekigeval. Ik heb nu alleen nog de Kramer KL200. Die heeft me in de tien jaar dat ik hem heb, overal trouw en veilig naar toe gebracht. Van deze Kramer heb ik zelfs van de Kramerfabriek na vragen, de afleverbon van 1959 ontvangen met naam van de dealer en naar welke boer hij is gegaan. Die boerderij bestaat nog steeds in Spork, net over de grens bij Dinxperlo. Ik ben daar naar toe geweest. Opa die 84 jr. oud was, heeft de tractor nieuw gekocht. Hij heeft al mijn foto’s die ik had, in beslag genomen. Hij heeft de tractor 14 jr. gehad en toen ingeruild in Bocholt. Die hebben hem verkocht aan een manege in Xanten. Deze manege bestaat niet meer, dus toen was ik het spoor kwijt. Ik heb hem gevonden in Zyfflich, net over de grens bij Wyler (Kranenburg), waar hij 11 jr. in een kippenschuur stond.
Na wat handelen heb ik hem daar geruild voor de Deutz D40 en moest nog geld toegeven.
Tot onze verrassing een accu er op, starten en lopen. Ik heb er tot vandaag toen nog steeds geen spijt van gehad. Het is een gemakkelijk te bedienen en fijne tractor.

Wat vinden wij van onze club?

Het is jammer genoeg voor mij een beetje ver weg, maar ik vind het naast de tractorclub, ook een soort van vriendenclub, waar iedereen een luisterend oor voor elkaar heeft en bij problemen altijd behulpzaam zijn, en waar we met z’n allen toch veel lol beleven.
Zo moet het toch zijn. Als ik een cijfer moest geven: een dikke tien plus!

Hoe zien we de toekomst?

Ik weet niet wat er gaat gebeuren met de wet- en regelgeving, maar met de komst van veel nieuwe en jeugdige leden, en als het kan een beetje mooier weer bij het Historisch Weekend, zie ik de toekomst rooskleurig in en zeer zeker gewaarborgd.

Wat zou je beter of anders willen?

Ik heb hier geen aanmerkingen op. Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken, maar ik neem mijn petje af voor het bestuur en de vrijwilligers, die van alles doen en mogelijk maken.
Ga zo door. Niks mis mee.

Familie Schmitjes 28 03 03  002

Deutz en Kramer gebroederlijk naast elkaar.

Vertel iets leuks wat je in het buitenland hebt meegemaakt met oude machines.

Wel iets bijna ongelofelijks meegemaakt. Ik moest vanaf Engeland 25 ton staal lossen in het Duitse Sauerland. Veertig ton totaal gewicht, midden in de winter. Toen bleek het losadres boven op een berg te liggen. Na telefonisch contact kwamen ze naar beneden met een oeroude Unimog met sneeuwkettingen en een blok beton achterop. Tot mijn verbazing trok deze mij moeiteloos naar boven toe. Ook bracht men mij na het lossen met de ketting achter aan de vrachtwagen, weer veilig naar beneden. Dus leden met een Unimog, Hou hem in ere. Ze zijn oersterk.

Heb je nog een leuke oude machine foto?

Een echt oude foto heb ik niet. Ik ga pas een kleine tien jaar mee met deze hobby.
Het mooiste was met de Deutz D40. We waren op een mooie zondagmiddag gaan rijden. Een kennis van mij met de Deutz en ik met mijn dochter van 12 jr. met de Kramer. Op de terugweg moest mijn kennis even plassen en toen ging mijn dochter, nog zonder enige ervaring, er met de Deutz vandoor. Omdat de Deutz veel sneller was, konden wij deze nooit meer bijhouden. Na een heel bang uur, kwamen wij thuis. Daar zat zij ons lachend op te wachten. Ik kon er niet boos op worden en was er eigenlijk best trots op.

Familie Schmitjes 09 08 00 008

Om het spul lopend te houden moet er gesleuteld worden!

Hebben jullie nog op en of aanmerkingen?

Over deze vragen niet, maar laatst, nog niet zo lang geleden, kwam mijn vrouw thuis en had in Duitsland bij het tanken, voor mij een tractorboek gekocht.
Toen ik aan het lezen ging stond er tot mijn verbazing een foto met beschrijving in van mijn eigen Kramer KL200. Daar was ik zeer blij mee en erg trots op.
Zolang ik met deze hobby bezig ben, kijk ik altijd, als ik ergens geweest ben, in de bladen of er misschien iets in staat, een bericht of mooie foto’s, of zo.
Nooit, niet in de Klep, de Pionier, clubblad van de Ewijkse Brug of het internet. Nooit iets.
Daarom was ik heel blij en trots ook wel en zeer vereerd dat jullie mij gevraagd hebben voor dit interview. Dit doet mij zeer goed. Ik zeg het verkeerd., Het doet ons zeer goed. Ook Annemiek, die meestal toch op ritten en festivals aan mijn zijde staat!

Vriendelijke hobbygroeten,

Henk en Annemiek Schmitjes

Terug